Lering.

Burda, Oktober '14

Lering

Gaat dit over een lering ergens uit trekken? Nou nee, niet bepaald. Ik heb een leren rokje genaaid, daar zou het nog eerder over kunnen gaan, maar ik wilde dat niet als titel gebruiken. Allicht heb ik ergens alsnog een lering uit getrokken (een dag niet geleerd is een dag niet geleefd), misschien dat ik daar zo nog een voorbeeld over kan verzinnen.

Een blauwe rits voor de verandering

Nee waar het mij meer om gaat, is het woord. Lering. Een mooi woord, en ik associeer het ook wel met leer, wat ik mooi materiaal vind. Waar me ik persoonlijk wél aan erger, is dat als verkopers koopwaar chiquer willen voordoen dan het eigenlijk is, dat ze dan het woord ‘leder’ gebruiken in plaats van ‘leer’. Dat zie je eigenlijk alleen maar bij goedkope schoenen die eigenlijk totaal van plastic zijn, maar waar een miniem laagje leer op de zool in zit. Die gebruiken ook ‘echt leder’. Ik heb meer vertrouwen in de term ‘vera pelle’, maar misschien ben ik ook dan weer bevooroordeeld.

Je zult toch ergens maar een ledering uit moeten trekken, of een lederling zijn bij een vakman. Omdat het dan belangrijker klinkt? Voelt u zich vooral vrij om het roerend oneens met me te zijn!

Lekker priegelen met een mini-schaartje!

Nee, voor mij geen leder. Gewoon leer. Want leer is van zichzelf al mooi genoeg! Dat brengt me wel meteen op een volgend heikel puntje, namelijk dat leer echt heel mooi, duurzaam en fijn materiaal is, maar dat het wel meteen een attitude met zich meebrengt. Voor een bikerjack is dat natuurlijk helemaal prima, als ik in mijn groene leren (lederen, bah!) jas loop, dan voel ik me ook wel een beetje stoer, maar voor het rokje wordt het toch een ander verhaal. Rokjes zijn op zich al niet geschikt voor elk moment van de dag, maar een rokje van leer? Ik zou het niet eens weten, ik heb hem nog nooit aangehad, maar ik kan me voorstellen dat er een soort bondagesfeer vanuit gaat (daar schijnt trouwens ook een heel populair boek over geschreven te zijn) en dat lijkt me nou nog minder geschikt dan een rokje op zich al is. Ik heb nog geprobeerd het rokje wat te verlieflijken met krullerige details van de suèdekant van het leer, maar ik weet niet of het zal baten. Oh dan heb ik toch nog mijn lering gevonden: geen dingen maken die je toch nooit aan gaat doen! Hij is in ieder geval leuk voor de heb. 

Jungle ervaring.

Burda, September 2014

Jungle ervaring

Héél lang geleden, toen jungleprints nog geen ding waren en toen ze dat ook nog niet geweest waren, was ik eens aan het kraampjeshoppen op de Lapjesmarkt in Utrecht. Vriendinnetje aan mijn zijde en lekker neuzen maar. Toen wist ik nog niet dat jungleprintjes ooit helemaal hip zouden worden, misschien als ik wat beter had opgelet dat ik het wel had kunnen weten, maar ik liep in ieder geval tegen een goedkoop junglestofje aan.

Laat maar waaien die blaadjes!

Ik weet niet of u ooit wel eens in een jungle bent geweest, ergens in een tropisch land, maar jungles zijn nogal groen. Zelf heb ik me nog nooit door een écht regenwoud moeten ploeteren, maar ik ben langs de rand van de echte woestenij gelopen. Ook daar is het groen. Er zijn ook veel andere felle kleurtjes, maar 99% is toch wel groen.

Nou dat junglestofje was dus ook groen, met van die tropische bladeren en halmen en ook wat artistieke dingen in een hele mooie kleur blauwig-groen. Zeg maar, mijn favoriete kleur blauwig-groen. Zo’n stofje laat ik uiteraard niet liggen, hoewel ik dan ook weer op zoek moest naar een geschikte voering omdat de junglestof voor een groot deel uit gaas bestaat. Ondergoed door je kleding heen showen is nog steeds niet helemaal mijn ding (sommige mensen hebben er 0 moeite mee), en daarnaast zou dit -uiteraard- een jurkje worden dus leek het me nog minder een goed plan. Op zoek naar voering dus. Nu had ik heel simpel een zwarte stof eronder kunnen doen, maar waarom makkelijk doen als het moeilijk kan. Samen met het vriendinnetje koos ik stof die op zichzelf niet zo’n fantastische kleur heeft (kikkergroen...) maar die onder het zwarte gaas ineens verkleurde tot een bijna-blauwig-groen, mijn bijna-favoriete kleur!

In de Leidsche jungle. Zo jungle als het wordt tenminste...

Grenzend aan intens gelukkig met mijn geslaagde kleurencombinatie liepen we naar het einde van de markt. De markt zelf liep ook ten einde, dus dat kwam goed uit. Om nog even wat euforie te proeven voor ik afscheid zou nemen, haalde ik nog even mijn junglestofje uit het tasje om het te bekijken. Een gesluierde vrouw hield even pas om ook mijn stofje te bewonderen. Ze maakte me een compliment dat ze het een mooi stofje vond en voor ik het wist was ik omringd door vijf à zes gesluierde vrouwen en werd mijn stofje in het rap Arabisch de hemel in geprezen. Ik wist even niet wat me overkwam, maar het was een leuke ervaring!