Feestjes en ademnood.

Burda December 2013

Feestjes en ademnood

December komt eraan. Een maand met stress en een maand met rust. De laatste tentamens voor de kerstvakantie (en dus de zwaarste) en eventueel de hertentamens ín de kerstvakantie. Het is natuurlijk ook de tijd van feestjes, met Sinterklaas, Kerst, Oud & Nieuw en voor mij zelfs nog een extra feestje: mijn bacheloruitreiking.

Op het moment dat u dit leest, stond ik een klein weekje geleden te stralen met mijn diploma in mijn hand. Het was het laatste jaar hard werken, maar het resultaat mag er zijn. Net als het jurkje! Hoewel ik daar natuurlijk niet een jaar aangewerkt heb, heb ik wel twee jaar getwijfeld wat ik nu in hemelsnaam met de stof moest (net zoals ik twee jaar getwijfeld of ik wel door wilde gaan met geneeskunde).

Wie mooi wil zijn moet... kou lijden?

De stof komt uit Indonesië en is de allermooiste stof die ik ooit in mijn handen heb gehad. De onderlaag bestaat uit een zijdemix, de bovenlaag is van kant met subtiel glitterdraad. Het kant wordt gebruikt voor kebaya’s, onderdeel van traditionele kleding.  Het is een soort doorschijnende blouse en hoewel ik het wel zou kunnen dragen naar feesten of naar school, heb ik er niet eentje laten maken. Simpelweg omdat het niet in me was opgekomen. Ik had andere grootse plannen met deze stof.

Grootste plannen betekende echter wel dat het ook faliekant mis kon gaan, dus daarom heb ik twee jaar lang getwijfeld over wat nou het perfecte kledingstuk voor deze stof zou zijn. Het ging van lange galajurk naar mantelpak, van strapless jurk naar een lange wijd uitlopende rok. Uiteindelijk werd ik de twijfel zat en inmiddels had ik ook al flink wat extra naai-ervaring opgedaan, dus het werd een nauwsluitend bovenstuk met een ietsje wijde rok. Wat ik er ook van zou maken, met zo’n mooie stof zou het toch wel mooi worden.

Ik had er echter niet aan gedacht dat het patroon wat ik gebruikte van een jaar geleden dateert en dat ik het afgelopen jaar heel veel heb getraind voor mijn circussport, aerial acrobatics. Laat dit nou net een sport zijn waar je flinke schouders voor nodig hebt, dus het jurkje zit zowaar –bijna- te strak! Hopelijk is dit geen voorbode voor mijn geneeskunde: eerst de twijfels, dan het zwoegen en dan in een strak keurslijf…

Gelukkig zie ik er wel mooi uit in de jurk (de doktersjas staat me vast ook goed), maar voor het kerstdiner trek ik toch even wat anders aan.

 

Mét bachelordiploma staat alles beter!

Een vliegende start met budgetmode.

Burda November 2013
Een vliegende start met budgetmode.

Een glimlach voor de kroegbaas!

De meeste voldoening haal ik uit het er voor zo min mogelijk geld toch heel goed uitzien. Mijn financiële prioriteiten liggen eigenlijk niet bij mode en de mogelijkheden voor een studente die weigert (overigens best leuke) H&M kleding te kopen, zijn niet heel erg groot. Ik kan het me niet veroorloven om dure, mooie stoffen te kopen maar het is ook zo zonde om alle uren in een project te stoppen met goedkope stof, wat na drie keer dragen en wassen al uit elkaar valt.

Wat ik dan doe? Ik roei met riemen die gratis zijn. Het is voor mij echt een uitdaging om materialen te vinden die eigenlijk bedoeld zijn voor iets heel anders dan mode en deze dan in iets draagbaars te veranderen.

Mijn leukste (of brutaalste) voorbeeld is dit bolero’tje, met geïmproviseerde leren sluiting. Het is een leuk stofje toch? Donkerblauw, met een lichtbruin ruitje wat mooi past bij het bruine leer, lekker herfstig. De elleboogstukjes op de mouwen zijn vierkant, om het leer en de ruiten wat meer samen te laten vloeien. De elleboogstukken, overigens, waren een zeer wijze les. Nooit meer, ik herhaal, nooit meer, maak ik eerst een mouw en bedenk ik me daarna pas dat ik er eigenlijk elleboogstukken op wil. Uit onzekerheid heb ik eerst de mouw genaaid, zodat ik de patches op het oog erop kon spelden. U weet dit allang natuurlijk, dat gaat nooit passen onder de naaimachine. Een wijze les was dit.

Dat terzijde, heeft iemand het stofje herkend? Bent u wel eens naar Zwitserland gevlogen? U voelt hem al aankomen, dit is geen stof die ik op de markt gekocht heb. Dit diende ooit als een heerlijk dekentje van Swiss Air, wat me warm gehouden heeft tijdens mijn vlucht naar Mumbai. Een vliegtuigdekentje!

Geïmproviseerde sluiting en rechthoekige mouwstukken.

Na een leuk gesprek met de crew en een lieve blik mocht ik het dekentje meenemen, dit is –inderdaad- eigenlijk niet de bedoeling. Voor mij was het echter een soort victorie, een nieuwe uitdaging. Zo’n dekentje is ongeveer één vierkante meter, daar kon ik prima een bolero uit maken.

Ik moet toegeven, de stof is niet heel erg geschikt voor kleding. De vezels zijn vrij grof en kunnen niet zoveel spanning hebben. Maar goed, een leuk jasje, een stofje met een verhaal, financieel behapbaar, de verbaasde blikken als ik antwoord op de vraag waar ik het jasje vandaan heb, missie geslaagd!