Een vliegende start met budgetmode.

Burda November 2013
Een vliegende start met budgetmode.

Een glimlach voor de kroegbaas!

De meeste voldoening haal ik uit het er voor zo min mogelijk geld toch heel goed uitzien. Mijn financiële prioriteiten liggen eigenlijk niet bij mode en de mogelijkheden voor een studente die weigert (overigens best leuke) H&M kleding te kopen, zijn niet heel erg groot. Ik kan het me niet veroorloven om dure, mooie stoffen te kopen maar het is ook zo zonde om alle uren in een project te stoppen met goedkope stof, wat na drie keer dragen en wassen al uit elkaar valt.

Wat ik dan doe? Ik roei met riemen die gratis zijn. Het is voor mij echt een uitdaging om materialen te vinden die eigenlijk bedoeld zijn voor iets heel anders dan mode en deze dan in iets draagbaars te veranderen.

Mijn leukste (of brutaalste) voorbeeld is dit bolero’tje, met geïmproviseerde leren sluiting. Het is een leuk stofje toch? Donkerblauw, met een lichtbruin ruitje wat mooi past bij het bruine leer, lekker herfstig. De elleboogstukjes op de mouwen zijn vierkant, om het leer en de ruiten wat meer samen te laten vloeien. De elleboogstukken, overigens, waren een zeer wijze les. Nooit meer, ik herhaal, nooit meer, maak ik eerst een mouw en bedenk ik me daarna pas dat ik er eigenlijk elleboogstukken op wil. Uit onzekerheid heb ik eerst de mouw genaaid, zodat ik de patches op het oog erop kon spelden. U weet dit allang natuurlijk, dat gaat nooit passen onder de naaimachine. Een wijze les was dit.

Dat terzijde, heeft iemand het stofje herkend? Bent u wel eens naar Zwitserland gevlogen? U voelt hem al aankomen, dit is geen stof die ik op de markt gekocht heb. Dit diende ooit als een heerlijk dekentje van Swiss Air, wat me warm gehouden heeft tijdens mijn vlucht naar Mumbai. Een vliegtuigdekentje!

Geïmproviseerde sluiting en rechthoekige mouwstukken.

Na een leuk gesprek met de crew en een lieve blik mocht ik het dekentje meenemen, dit is –inderdaad- eigenlijk niet de bedoeling. Voor mij was het echter een soort victorie, een nieuwe uitdaging. Zo’n dekentje is ongeveer één vierkante meter, daar kon ik prima een bolero uit maken.

Ik moet toegeven, de stof is niet heel erg geschikt voor kleding. De vezels zijn vrij grof en kunnen niet zoveel spanning hebben. Maar goed, een leuk jasje, een stofje met een verhaal, financieel behapbaar, de verbaasde blikken als ik antwoord op de vraag waar ik het jasje vandaan heb, missie geslaagd!