Burda, Januari 2014
Ode aan de waxbroek
Het ding heb ik jarenlang gedragen en elke keer als er iets doorscheurde of
kapot ging, dan naaide ik er weer een lapje in of dan zette ik een nieuwe knoop
aan. Of een nieuw lapje waar de knoop zat. Of ik lijmde een lapje voor ik het
vastnaaide. En dan vooral het beruchte stuk bij de dijbenen, dat ging behoorlijk
vaak stuk. Ik heb gezonde Hollandse bovenbenen, dus door de wrijving heb ik
daar minsten vijf keer een nieuw stuk stof moeten innaaien.
Ik ben eens gaan kijken hoe het verder met de broek gesteld was. Vooral de
dij-bil-heup regio was beschadigd, maar bijvoorbeeld de broekspijpen zagen er
nog prima uit. In een helder moment bedacht ik me dat die broekspijpen wel eens
hele mooie mouwen zouden kunnen zijn. Er was genoeg broek over voor een
bovenstukje en met een beetje zwart voile eronder zou het vast wel iets moois
kunnen worden.
Ode aan de waxbroek
Er zijn van die kledingstukken die jaren meegaan, met heel veel plezier
gedragen worden en elke keer opgelapt worden als er iets stuk gaat. U kent het
vast wel, een favoriet kledingstuk waarvan u het niet over het hart zou kunnen
krijgen om het weg te gooien. Zo’n kledingstuk had ik nou ook, een donkere
spijkerbroek met een flinke wax coating.
Het ding heb ik jarenlang gedragen en elke keer als er iets doorscheurde of
kapot ging, dan naaide ik er weer een lapje in of dan zette ik een nieuwe knoop
aan. Of een nieuw lapje waar de knoop zat. Of ik lijmde een lapje voor ik het
vastnaaide. En dan vooral het beruchte stuk bij de dijbenen, dat ging behoorlijk
vaak stuk. Ik heb gezonde Hollandse bovenbenen, dus door de wrijving heb ik
daar minsten vijf keer een nieuw stuk stof moeten innaaien.
Uiteindelijk begon het toch een
beetje te door te dringen: dit is geen doen meer. Ik besloot de broek
niet meer te dragen. Ook zou ik hem pas weg gooien als ik een andere waxbroek
had gevonden. Kennelijk was deze broek heel erg zeldzaam, want tot op de dag
van vandaag heb ik nog geen nieuwe favoriete waxbroek kunnen vinden. Maar om
nou die broek voor eeuwig in mijn kast te laten liggen…
Ik ben eens gaan kijken hoe het verder met de broek gesteld was. Vooral de
dij-bil-heup regio was beschadigd, maar bijvoorbeeld de broekspijpen zagen er
nog prima uit. In een helder moment bedacht ik me dat die broekspijpen wel eens
hele mooie mouwen zouden kunnen zijn. Er was genoeg broek over voor een
bovenstukje en met een beetje zwart voile eronder zou het vast wel iets moois
kunnen worden.
Met een beetje moed heb ik de schaar erin gezet. Alles ging uit de losse
pols, zoals ik dat vaker doe met zulk soort projectjes, dus er bestond ook nog
eens een reële kans dat ik mijn broek helemaal zou verknippen. Een klein
avontuurtje zou ik het kunnen noemen. Het ging overigens prima, en om het
geheel toch nog een beetje kleur te geven, heb ik de knoopsgaten met
verschillende kleuren blauw gestikt. Volgens mij is dit overigens alleen van
heel dicht bij te zien maar het was leuk om ermee te puzzelen.
 |
| Extra: aan de mouwen kun je nog zien dat het vroeger een broek was... |
Nu is mijn broek een blouse en nu kan ik hem nog heel lang blijven dragen.
Een ode aan die mooie broek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten