Bretons.

Burda, Februari '15

Bretons

Op een gegeven moment had ik bedacht dat ik het fijn vond om wijde shirts te dragen. Tot voor het moment van die openbaring droeg ik liever strakke shirts, want met een holle rug lijk je al snel zwanger in zo’n wijd topje. Alle coole dansers uit

Bretonse strepen in Marokko...

de hiphopscene dragen ook van zulk soort wijde shirts, dus ik vond dat ik dat ook mocht. Dit was, in tegenstelling tot wat je misschien zou verwachten, niet 10 jaar geleden maar slechts 2 jaar.

In Portugal vond ik in een mand met coupons een aantal lappen met een rode Bretonse streep, van een stofje waarvan je op het eerste gezicht de kwaliteit ernstig betwijfelt, maar voor 1 euro doe ik daar niet moeilijk over. Die Bretonse streep was net weer helemaal teruggekomen in de H&M (dus iedereen liep er mee) en kuddedier als ik ben, begon ik die streep ook wel leuk te vinden. Als klap op de vuurpijl bezocht ik de tentoonstelling van Jean Paul Gaultier waar je ongeveer verdrinkt in de (bijna) Bretonse strepen dus toen moest dat shirt er echt wel komen.

De kwaliteit is niet zo dramatisch als op het eerste gezicht lijkt. Eén van de naden scheurde wel open na een stoeipartij, maar dat is natuurlijk eerder mijn eigen fout dan die van de stof. En het is een übersimpel topje, zoiets simpels heb ik nog nooit gemaakt. Ook nageaapt van die andere simpele wijde t-shirts, de mouwen zijn er niet apart ingezet maar zijn onderdeel van het voor- en achterpand. Mode voor héle luie mensen.

Ha! Alles is lekker schuin!

Ik heb er wel nog een beetje een twist aan gegeven, zodat het niet helemaal de inspiratieloosheid uitstraalt die het eigenlijk herbergt. En dat was nog wel verrekt lastig, om de streep van de achterpanden schuin te krijgen en de panden zelf ook schuin op elkaar te naaien maar wel met de strepen netjes op elkaar. De aanhouder wint! Soort van. Het is wiskundig ook niet mogelijk om alle strepen netjes te krijgen (daar berust ik mij in), dus ik neem er genoegen mee. En ik ben er erg blij mee! Ik voel mij nu ook een beetje een coole hiphopdanser, terwijl ik helemaal niet kan hiphoppen, en met een beetje een goede skinny jeans en goede hakken voel ik me zowaar sexy. Net als de Bretonse artiest van France’s got Talent.