Drama.

Burda, Augustus '15

Drama

Waarschijnlijk herkent iedereen de kick wel van het vinden van dat ene perfecte kledingstuk voor een spotprijsje, in een uitverkoop of iets dergelijks. Mijn kick haal ik voornamelijk uit het vinden van dat ene perfecte kledingstuk voor een spotprijsje, in een tweedehandswinkel. Tweedehands geeft toch altijd een beetje extra spanning, omdat er maar één exemplaar in één maat beschikbaar is. Het is dus alles of niets. Voor ons met een naaimachine op tafel zijn de grenzen iets soepeler, maar desalniettemin blijft het (voor mij) een kwestie van 100% ja of 100% nee. 

In Middelburg stapte ik eens een ontzettend leuk winkeltje binnen die zo ongeveer alles verkochten, inclusief kledingrekken vol fantastische jurken. Het meeste lag binnen mijn tweedehandsbudget, dus ik ging lekker aan de slag in de paskamer. Bij voorbaat had ik een euforisch gevoel, omdat ik wist dat ik hier met een stel fantastische jurken terug zou komen. In de paskamer echter bleken sommige jurken toch niet helemaal goed te zitten of vond ik ze het geld niet waard (het eeuwige interne debat). Uiteindelijk kon ik toch een zeer aardig jurkje vinden, maar dit was van een alledaags merk en dan gaat de kick van het speuren er toch wel vanaf. Mijn blije gevoel zakte af en dat wilde ik niet. Ik was in Middelburg, in een leuk winkeltje, het was mooi weer, dit moest een goede dag worden. Na een korte psycho-confectionele analyse kwam ik er achter waarom de blije gevoelens ontbraken: ik had een jurkje weggelegd die eigenlijk niet goed zat, maar die wel heel vet was. Dan nog maar eens passen en kijken of ik het thuis nog zou kunnen redden, gewapend met naald, draad en naaimachine. Het was een heel recht jurkje, eigenlijk zonder figuurnaden en dan kan mijn lichaam helemaal niet hebben. Mijn heupen zijn te breed, mijn rug is te hol, als ik een A-lijn jurkje aantrek dan lijk ik van drie kanten zwanger. Niet bepaald charmant. Inmiddels was echter wel duidelijk dat ik niet blij zou zijn als ik dat jurkje niet mee zou nemen, dus die ging mee. Hoe bizar eigenlijk ook dat mijn humeur zo kan afhangen van die ene aankoop, dat hebben meer mensen hoop ik? Thuis heb ik het ding werkelijk toegetakeld (vooral de mouwen en de hals moesten het ontgelden) , zoveel ik er aan veranderd heb om het ook maar een beetje beter te laten aansluiten.

De figuurnaden aan de buitenkant