Lelijk is ok.

Burda, Oktober '15

Lelijk is ok

Laten we wel wezen, kleding uit de jaren ’80 of ’90 is bij nader inzien best wel lelijk. Dat zijn kledingstukken die je nu echt niet meer zou dragen. Echter, heel lelijk is eigenlijk ook heel cool. Ik heb zelf een aantal foeilelijke kledingstukken ergens uit een tweedehands opgedoken, als in echt heel lelijk, maar toch zijn het bijna mijn favoriete kledingstukken.

Lelijk, maar wel een goede schutkleur!

Als ik dan weer zo’n zwerversoutfit aanheb en vriendinnen becommentariëren mijn lelijke vaalgroen-oker-vaalroze-panterprint-trui, dan lachen we met z’n allen hartelijk om hoe lelijk dat ding eigenlijk is. En dat voelt goed. Als een soort tegenpool van er altijd mooi uit te zien en de druk daarvan. Nu kun je onbezonnen lelijke kleding dragen en er nog flink mee wegkomen ook!

Ik heb mij trouwens altijd al verbaasd over haute couture die de modellen dragen op de catwalk. Er zitten juweeltjes tussen (meestal een pret à porter collectie) maar over het algemeen is het/ vind ik het om te huilen. Zo lelijk, zo mismatched. En toch zo gaaf om naar te kijken!

Nu is er natuurlijk wel een grens, een soort lelijkheidsgrens. Heel sprekend vond ik een vergelijking tussen een zwerver en een streetstyler, het enige verschil waren de vuile vegen en de ontbrekende smartphone. Ook kan niet iedereen met een lelijke outfit wegkomen, er moet wel een beetje een uitstraling omheen zitten. Het valt allemaal niet mee om er verantwoord lelijk uit te zien. Hoe lelijker hoe beter, dat leek een beetje de tendens, maar voor de zomer viel het allemaal toch weer mee. Misschien als we ons weer in wat dikkere kleding van meerdere lagen moet hullen, dat de lelijke truien dan weer tevoorschijn komen. En dan nog zó op werk durven verschijnen uiteraard. Iemand moet wel bewust iets lelijks aangetrokken hebben, dan is het nog wel te waarderen. Een beetje van: ‘Ja, ik heb een lelijke trui aan. Dat weet ik. Ik heb het expres aangetrokken omdát hij lelijk is. Ik voel me er fijn bij om er een keertje foeilelijk bij te lopen in plaats van braaf de mooie trends te volgen.’

En zelf iets lelijks naaien? Nee, dat nooit. Niet vanonder mijn naaimachine tenminste. Een ontwerp is toch een beetje een kindje van je en dat verpruts je liever niet. Daarnaast zit er nog verschil in iets lelijk naaien en een lelijk iets naaien...