Burda, November '15
Lekker klungelen
Vroeger, toen ik net begon met naaien, zeven jaar geleden, had ik eens het
veel te ambitieuze idee om een galajurk te maken. Het was welgeteld de tweede
jurk die onder mijn gevonden Singertje vandaan zou komen en dat leek me
toentertijd een goed idee. Ik had al een hooggesloten, kort jurkje gemaakt van
een patroon (en dat vervolgens veel te grootmoedig aangepast naar iets veel
ingewikkelders), dat patroon kon ik best nog een keer gebruiken en er een
v
erlengstuk aanplakken. En ingezette driehoeken voor een klokkend effect. En
het leek me wel leuk om de rits halverwege te laten eindigen maar de rugpanden
niet lager te maken, zodat ik die flapjes zou kunnen omslaan want ik hield/houd
heel erg van jurken met lage ruggen. En dan een panterprintje over die flapjes
maken (toenmalige partner was het absoluut niet eens met de panterprint maar
die mening heeft het onderspit moeten delven). De jurk zelf zou gemaakt worden
van paarse stof die ooit als gordijn gediend had.
Zo bedacht, ‘zo’ gedaan. Fluitje van een cent. Toch? Ik gaf toen nog niet
veel om hoe de binnenkant eruit zou zien, dus dat scheelde me weer wat
kopzorgen. De inzetstukken zijn in rechte driehoeken geknipt, maar de onderkant
van de panden had ik klokkend geknipt. Dat leek me toen een heel goed idee! Ik
moet echt even graven wat de beweegredenen waren, volgens mij dacht ik dat als
ik ze allebei klokkend zou knippen, dat de rok niet wijd genoeg zou worden
(naast blote ruggen hield/houd ik ook van wijd uitlopende rokken). Dat is
natuurlijk onzin, dus eigenlijk ziet het er best gek uit nu. Daarnaast was de
panterstof dun en wapperig en de gordijnstof redelijk stug, dus heb ik er nog
maar paars lint over de naden genaaid om hem niet zo raar te laten bollen.
En dan die panterflapjes... Ik heb ze maar gewoon op de binnenkant vast
genaaid en weer een paars lintje op de randjes gemaakt zodat het er net iets
minder sjofel uit zou zijn. Op het vraagstuk hoe ik de panterflapjes aan het
begin van de punt nou netjes vast moet maken, heb ik nooit een antwoord
gevonden. Behalve heel hard hopen dat niemand ooit van zo dichtbij naar mijn
jurk zou kijken. Met al dit geklungel in gedachten, ziet hij er best oké uit!
Maar vanaf toen ben ik wel netjes met voering gaan werken.
Foto door Yetta Lovink!