Iets te vieren?

Burda, Mei 2014
Iets te vieren?

Aye aye, op weg naar het echte diploma!

Op het moment van schrijven heb ik net mijn állerlaatste toets van geneeskunde gehad. De allerlaatste, wat een opluchting! Na bijna vier jaar lang elke drie weken een zwaar tentamen gehad te hebben, is de blijdschap groot! Even voor de goede orde, ik ben er nog lang niet. Hoe dan ook, de tentamens zijn achter de rug!

Misschien is het een beetje uitzinnig om hier een feestje voor te geven, maar ik laat de vlaggetjes mooi hangen. De vlaggetjes hingen er in de eerste plaats voor mijn verjaardag (altijd leuk, de dag voor een tentamen), gister deden ze nog dienst als woondecoratie en nu dienen ze om mijn laatste toets te vieren.

Het zijn geen stoffen of plastic vlaggetjes, ze zijn van leer. Stoffen vlaggetjes vond ik te veel werk om er netjes uit te laten zien en zo veel tijd had ik niet meer voor mijn verjaardag. Helaas houden mijn creatieve ideeën niet altijd rekening met mijn enigszins beroerde tijdsmanagement. Plastic vlaggetjes zouden nog wel eens leuk en makkelijk kunnen zijn, als ik zo even hardop nadenk. In sommige winkels krijg je een heel leuk tasje mee als je iets koopt, van die tasjes die eigenlijk te mooi zijn om weg te doen maar waar je niet direct iets mee kunt. Encxc de H&M heeft ook altijd wel tasjes met leuke prints, of anders tasjes in effen kleuren van verschillende winkels. Genoeg tasjes en genoeg ideeën!

Restleer in vrolijke kleurtjes!

Voor een volgende keer dan, deze zijn nou eenmaal al gemaakt. Ook dit is weer een fabriceersel van restjes en bij elkaar geraapte stukjes. Op de stoffenmarkten ben ik niet weg te slaan bij de leerkramen, de geur, de kleur, de structuur van het leer... Ik kan er uren naar kijken. En het blijft meestal ook bij kijken, want de portemonnee laat het helaas niet toe om zomaar een €40 lap te kopen, gewoon omdat hij mooi is. Als ik er nou een fantastisch plan voor had en de goede naaimachine, OK. Maar zomaar? Helaas... Gelukkig zijn er vaak kleine lapjes en restjes te krijgen die niet duur zijn en die mijn naaimachine wél aankan. Van de kleine restjes (die ik toch te zonde vond om weg te gooien) heb ik uiteindelijk de vlaggetjes gemaakt.

Ze zijn niet eens superfeestelijk of échte eyecatchers, maar ze zijn wel echt heel mooi. En speciaal. Voor alles wat ik te vieren heb!

Een eigen huis, een plek onder de...

Burda, april 2014
Een eigen huis, een plek onder de...

Misschien de volgende keer eentje met bloemetjes?

Douche! Onlangs ben ik verhuisd naar een eigen appartementje. Van een 13-koppig studentenhuis naar een eigen appartement, dit hoofdstuk in mijn leven heet ‘Anne Begint Echt Volwassen Te Worden’. En bij een appartement hoort een douche, en daar hoort op zijn beurt weer een douchegordijn bij. Toch? Tot op heden heb ik dat niet, met als gevolg dat de hele douche onder gesputterd wordt als ik mezelf schoon schrob. De vorige bewoonster heeft er al wel heel elegant een half plexiglas wandje ingezet, maar het mocht niet (te veel) baten. Tijd voor actie!

Er zijn hele leuke douchegordijnen te koop, absoluut. Daar zit helaas geen uitdaging in, en helaas hangt er soms wel een uitdagend prijskaartje aan. Wat heerlijk toch dat ik een naaimachine heb en wat fijn dat ik het in mijn bolle hoofd haal om een tafelzeilwinkel binnen te stappen met het idee een douchegordijn te maken van tafelzeilspul. De winkelmeneer was heel aardig, hij gaf toe dat er vaker mensen komen die tafelzeil kopen om er een douchegordijn van te maken - de slimmerds -.

Meestal zijn verkopers er niet zo happig op om hun koopwaar te verkopen voor een ander doel, maar deze meneer was heel oprecht. Nu kan ik of voor €15 een douchegordijn kopen, of voor €3 van een stukje tafelplastic er eentje fabriceren. Als het gaat zoals ik verwacht, dan wappert dat plastic niet zo veel en dan blijft het ook niet zo kleven aan je lichaam als je per ongeluk het gordijn aanraakt. Dat vind ik namelijk echt heel vies.

De aardige meneer gaf me nog een tip mee: smeer wat vaseline of olijfolie op het plastic, anders glijdt het voetje niet. Wat een openbaring! Dit had ik natuurlijk ook allang kunnen googlen, maar afijn, op deze manier kan het ook. En dan heeft de meneer weer een beginnend creatieveling een stukje verder geholpen.

Wat grappig, je ziet het spoor van het voetje heel goed!

Het plastic blijkt toch wel rottig om mee te werken, zo’n beetje al het pluis en losse haren die op mijn vloer lagen, plakken nu aan het gordijn. Misschien had ik moeten schoonmaken... Aan de andere kant, het is een douchegordijn, dat spoel ik wel weer schoon.

En dat smeren dat doet wonderen! Ergens vind ik dat helemaal fantastisch, soms ben ik nog een heel klein meisje wat er ontzettend van houdt om alles onder te kliederen. Het halve potje vaseline ging op, alles zit eronder maar het naaien ging: gesmeerd!