Tjah, wat moet je er mee...

Burda Juli, 2014
Tjah, wat moet je er mee...

Laat maar lekker wapperen, die kleurtjes!

Staat u wel eens op de markt en dat u een leuk stofje ziet, maar dat de eerste gedachte is: ‘Tjah wat zou ik er eigenlijk van maken? Het is een leuk stofje, maar verder...’

Zulke gedachten overvallen mij vrij vaak en dan sta ik maar te twijfelen en te treuzelen voor zo’n kraampje, totdat de marktkoopman me zo argwanend aankijkt dat ik maar verder loop. Af en toe, in een goede bui, denk ik ‘ach wat zou het ook’ en dan koop ik een metertje van zo’n stofje. Meestal zijn het stofjes met heel veel kleurtjes (ik hou van kleurtjes!) waar je ook vooral niet te veel van moet gebruiken in een kledingstuk omdat iedereen die naar je kijkt, direct hoofdpijn van je krijgt. Dan ben ik thuis en dan ben ik helemaal blij met mijn metertje kleurtjesstof en dan overvalt wederom die gedachte: ‘tjah wat moet ik er eigenlijk mee.’ Inmiddels puilt mijn kast uit van de vrolijke kleurtjes, alles gekocht in een goede bui, en meer en meer kruipt het gevoel boven dat ik er nu toch echt iets mee moet. Je kunt niet eeuwig stoffen blijven kopen, alleen omdat het er leuk uit ziet. Er moet ook ooit wel eens een product uit komen.

Zon of niet, ik ben klaar voor de zomer!

Als ik dan een écht goede bui heb, dan beginnen de kleurrijke ideeën te komen. Dan worden er allemaal leuke zomerjurkjes getekend en dan staat het schetsboekje vol. Op zo’n moment denk ik: ‘waarom heb ik hier maar één meter van gekocht? Dit is zo’n leuk stofje!’

Uit één meter kun je gelukkig best wel veel doen, dus ik heb mezelf een keer uitgedaagd om die hele ene meter te verwerken in kleding (en een hoedje uiteindelijk nog). En dan letterlijk, die hele ene meter. Niks mocht weggegooid worden. Hiermee word je beperkt tot ‘vierkante’ kleding: een rokje, een omslagdoek, een detail voor in de taille en uiteindelijk het bloemetje op de hoed. Vierkante kleding is over het algemeen het makkelijkst en ook prima in het dagelijks leven draagbaar, dus die ene meter was ook zó op.

En het resultaat mag er wezen! Dat wil zeggen, als je het combineert met rustige kleding. Anders word ik zo’n wandelend circus en dat is ook niet leuk om naar te kijken. Dus wat moet je er mee? Een beetje vrolijk over straat, dát moet je er mee!

Sjoemelen.

Burda Juni, 2014
Sjoemelen

Lekker vrolijk de stad in!

Tot voor kort waren totebags (van die katoenen draagtassen) nooit mijn favoriete tassen. Ik vond het wel heel cool als ik iemand met een totebag met een leuke print zag lopen, maar ik had absoluut geen behoefte om er zelf één te kopen. Die behoefte heb ik trouwens nog steeds niet, maar ik ben ze wel een stuk leuker gaan vinden. Vooral omdat ik er zelf één gemaakt heb! En om toch een beetje trots te kunnen zijn op je product, moet je wel enige affectie hebben voor dat product.

Het idee voor een totebag zat al heel lang in mijn hoofd, totaal ingeparkeerd met andere ideeën of bezigheden. Waarschijnlijk duurde het zo’n vier(!) jaar voor dat idee er eindelijk uit kon, omdat ik zo’n tas absoluut niet nodig heb. Mijn boodschappen verdwijnen in de grotere en maatschappelijk betrokkenere Stop Aids Now tassen en alle andere spullen, mocht ik die meenemen, verdwijnen in een gewone handtas. Toch is het idee van zo’n totebag blijven hangen, dan moet er wel iets mee zijn toch? Nou, het draait eigenlijk helemaal niet om die tas. Ze zijn vooral makkelijk in elkaar te draaien en vormen een perfect ‘platform’ voor andere vormen van creativiteit.

Mijn 'echte' Marimekko

Tijdens mijn au-pairtijd in Finland ben ik flink vaak de Marimekko winkel binnengelopen. Marimekko is toch wel Finland’s modieuze trots, dus zoals het een goed ingeburgerde Finse-voor-een-jaartje betaamt, heb ik een aantal souvenirtjes gekocht. En bij elk souvenirtje kwam een plastic tasje van Marimekko mee. Nu is al het spul van dit merk vrij prijzig, dus ik had bedacht dat ik vast wel iets kon met die plastic Marimekko tasjes. Ik had dan weliswaar niet direct betaald voor die tasjes, het voelt toch wel stiekem heel goed om met zo’n tasje over straat te lopen. ‘Kijk, ik heb hier spullen gekocht’. En hier komt de totebag om de hoek kijken! Want zo kan ik tóch met mijn Marimekko-bloemen over straat, zonder dat het me al te veel kost! Dat wil zeggen, indirect heb ik toch flink wat neergelegd voor die tasjes, maar dat telt niet echt. Wat mij betreft is dit een mooi voorbeeld van legaal sjoemelen: het echte merk niet kunnen betalen, maar er toch mee voor de dag komen. Zo’n totebag is heel geschikt om de uitgeknipte bloemen op te naaien en het ziet er toch wel nog heel oké uit!

Voortaan gaan al mijn boodschappen in mijn hippe tas, want iedereen mag zien dat ik ooit iets heb gekocht van Marimekko!