Het begin.

Burda Mei, 2013

Het begin

Een column? Jazeker, een column! Zal ik me even voorstellen? Mijn naam is Anne, een 23-jarige geneeskunde studente en (lucht) acrobate. Ik neem jullie mee in het arme studentenleven waar creativiteit dé oplossing is voor alle problemen en waar een naaimachine veelal de uitkomst biedt. Ik neem jullie mee in het wel en wee van de fashion wereld. Ik neem jullie mee op reis, naar verre oorden waar andere stoffen gebruikt worden, waar kleuren even bont zijn als de vogels die er vliegen en waar de westerse mode een cultuurschok krijgt!

Zelf zit ik geregeld achter de naaimachine, hoewel deze passie eigenlijk nog niet heel erg lang bestaat. Na mijn gymnasium heb ik besloten voor een tijdje een nieuwe start te maken in een ander land. Ik verhuisde naar Finland om daar als au-pair (kinderoppas) te gaan werken. Ergens halverwege, toen ik een bekende daar hielp met de verbouwing van haar huis, stuitte ik op een naaimachine. Zomaar. Deze naaimachine (een Singer nota bene!) werd het begin van een nieuwe passie.

Maar ach, ooit was het er waarschijnlijk toch wel van gekomen. Ik ben groot gebracht met het gerikketik van de naaimachine. Zolang ik me herinner, heeft mijn oma altijd barbiejurken genaaid en heeft mijn moeder al mijn kleding  in elkaar gezet. Moederlief had ooit een broek voor me gemaakt, waar ze mijn naam op had geborduurd. Hoe trots was ik!

Nu, vele jaren later, werd het hoog tijd dat ik het garen in eigen handen zou nemen.

Dit nummer staat in het teken van de naderende zomer, prints en felle kleuren - van groen tot roze. In mijn geval: groen mét roze! Als student met een klein budget, moet ik mijn creativiteit flink aanspreken om aan mijn modieuze behoeftes te voldoen. Gelukkig bieden tweedehands winkels en een naaimachine de perfecte oplossing.

Dit fuchsia jasje is tweedehands uit Finland, deze heb ik zelf nog twee maten kleiner moeten maken. Het jurkje heb ik nagemaakt van een ander jurkje, van stof die ik in Ghana heb gekocht. Ik ga niet al te veel vertellen of Ghanese stoffen, deze kleurrijke verhalen zijn voor een andere keer! Een kleine impressie vind ik echter wel op zijn plaats. Er zit een klein waxlaagje over de stof, vandaar dat hij niet zo soepel valt. Dit laagje wax is echter pure luxe, als ‘steenrijke’ westerling kon ik me dat veroorloven maar voor de Ghanese vrouw is het een klein fortuin. Ik werd verliefd op de print en de kleuren en besloot er het ultieme zomerjurkje van te maken. Lijkt me redelijk geslaagd!

Laten we hopen dat met de introductie van de column ook een mooie zomer haar intrede doet, zodat we allemaal in vrolijke prints en zonnige kleding de deur uit kunnen!