Wollie.

 Burda, December '14

Wollie

Nee, Wollie is niet de naam van mijn kat. Of van mijn hond. En ook niet van een ander pluizig huisdier. Wollie is de naam van het ogenschijnlijke vod wat ik hier draag. Ogenschijnlijk, want dit is één van de beste kledingstukken die ik ooit heb gehad! Dit is het meest multifunctionele voorwerp op aarde. Het dient als trui om je warm te houden, als overjas om je nog warmer te houden, als deken, als kussen, als knuffelbeer, als herkenningspunt (hé Anne, ik zag je gister in de stad! Of eigenlijk, ik zag je trui...), als bagagedragerkussen, als vriendinnen-warmhouder en als wat nog niet meer.

 Het is een tweedehandstrui aan de voorkant doormidden geknipt (wel voorzichtig zodat niet de hele trui meteen ontrafelde) en toen provisorisch voering ingenaaid, zodat hij een beetje winddicht is. Het is geen technisch hoogstandje, dat moet ik toegeven, maar dat maakt voor zo’n kledingstuk toch niet uit. Ik had heel grootmoedig aan wat mensen beloofd om er ook één voor hen te maken, maar toen waren natuurlijk alle geschikte truien uit de tweedehandswinkel op, zul je altijd zien. De eisen zijn dat hij behoorlijk veel te groot moet zijn en het liefst een beetje lelijk of ver uit de mode, want dat is weer helemaal leuk. Vera, als je dit leest, ooit maak ik er nog één voor jou, ik ben je niet vergeten!

Waarom ik zo gehecht ben geraakt aan Wollie weet ik niet, eigenlijk is het een vod van de kringloop met her en der nog wat obscure vlekken die er niet zomaar uit gaan, aan elkaar genaaid met wat andere goedkope stof. Eigenlijk is Wollie ook helemaal niet wollig, het is allemaal 100% polyester, terwijl ik normaal toch echt van natuurzuivere stoffen hou. Hmmm. Misschien ben ik me er gewoon aan gaan hechten uit luiheid. Het startte als een experimentje om een lekkere warme winterbestendige omslagdoek te maken, maar toen ging ik hem zo vaak dragen dat ik hem maar ben gaan waarderen. Het liefst combineer ik het ook met hele chique kleding (had ik al eens verteld dat mijn stijl bij sommigen te boek staat als ‘van superzwerver tot superchique’?), met strakke jeans, hoge hakken en een mooie blazer eronder. Eigenlijk kan dat helemaal niet, dat is helemaal niet modeverantwoord. Maar ik doe het toch. Het studentenleven is kort, dus laat ik me nog heel even uitleven met kleding waar ik straks écht niet meer in over straat kan. Wollie ik hou van je!